Naast de selectieve luchtaanvallen van de VS en de humanitaire steun waaraan ook Nederland een bijdrage levert, gaat een aantal lidstaten van de EU ook over tot wapenleveranties aan de Koerden. Wat verwacht het kabinet hiervan? Kunnen deze leveranties de vermoedelijke misdaden tegen de menselijkheid en genocide op korte termijn een halt toeroepen? Welk effect zullen deze wapenleveranties hebben op de delicate machtsbalans binnen Irak? Worden er ook andere vormen van interventie overwogen, bijvoorbeeld middels steun aan het Irakese leger. Wat verwacht het kabinet, nu de weg in Irak vrij lijkt voor het aantreden van een nieuwe regering met een breder draagvlak onder de bevolking , van het effect dat dit kan hebben op de kracht en opmars van IS? Ziet het kabinet mogelijkheden om door politieke steun aan versterking van het inclusieve karakter van het beleid van de nieuwe regering die kracht en opmars van IS te helpen ondermijnen? Ziet het kabinet mogelijkheden om in EU-verband nadere maatregelen te nemen die helpen IS af te snijden van zijn belangrijkste bronnen van inkomsten (olie-verkopen, afpersing) en van eventuele leveringen van geld en wapens door sympathisanten (landen of organisaties) van buiten?
De leden van de fractie van GroenLinks delen de kennelijke zorg van het kabinet dat de situatie in Syrië door de vele conflicten elders ietwat op de achtergrond raakt. De fractie van GroenLinks steunt de opvatting van het kabinet dat de ernstige ontwikkelingen in de regio een sterke onderlinge samenhang vertonen. Het geweld in Syrië kan niet los worden gezien van dat in Irak. De fractie van GroenLinks heeft echter de indruk dat de opmars van IS de positie van president Assad van Syrië onwillekeurig heeft versterkt. Het kabinet stelt weliswaar dar Assad geen geloofwaardig alternatief is voor IS - GroenLinks deelt die vaststelling uiteraard - maar over de gevolgen voor de positie van de gematigde oppositie wordt niets anders gezegd dan dat het kabinet die gematigde krachten blijft steunen. Hoe ziet die steun er uit? Wat doen andere EU-lidstaten op dit moment ter ondersteuning van de gematigde oppositie? Is die oppositie voldoende krachtig en verenigd om bij een hervatting van het vredesproces in Syrië een beslissende rol te spelen?