Als het Europees Parlement opnieuw een voorstel voor liberalisering van de havendiensten verwerpt, dreigt het slecht af te lopen met de arbeidomstandigheden in de havens, waarschuwt europarlementariër Corien Wortmann-Kool in het FD van afgelopen woensdag. Dit lijkt me de wereld op zijn kop.
Niemand zal de huidige Europese Commissie ervan verdenken een richtlijn te ontwerpen die werknemers betere bescherming kan bieden dan nu onder de nationale arrangementen het geval is.
De havenrichtlijn is integendeel een typisch product van het dogma dat marktwerking voor iedere sector gezond is en economische dynamiek veroorzaakt. Zij is daarmee een kenmerkend voorbeeld van een soort politiek dat de euroscepsis gevoed heeft. Veel mensen hebben het beeld van een Europese Unie die nergens met haar vingers vanaf kan blijven, ook niet van zaken zoals de havendiensten, die in veel lidstaten prima geregeld zijn.
De uitleg van de Commissie dat er problemen bestaan in een aantal Zuid-Europese havens waarvoor de richtlijn soelaas moet bieden, bewijst dat we met deze havenrichtlijn met een kanon op een mug schieten. Daarbij is het idee dat zonder richtlijn de regulering van havenarbeid onder de zogenaamde Bolkesteinrichtlijn zal vallen pertinent onjuist: de transportsector valt geheel buiten de werkingssfeer van de dienstenrichtlijn.
Als progressieve partijen en vakbonden staan we niet alleen in onze kritiek. De organisaties die de Europese zeehavens vertegenwoordigen, reders, loodsenorganisaties en niet in de laatste plaats CDA-minister Karla Peijs vrezen dat de richtlijn negatief uitpakt voor de havensector in ons land en de rest van Europa.
Het Europees Parlement heeft er in een ver verleden op aangedrongen dat de Commissie voorstellen zou doen ter regulering van de concurrentie tússen zeehavens. Met directe en indirecte steun proberen lidstaten elkaar namelijk de loef af te steken, wat leidt tot een oneerlijk spel waarvan milieu en arbeidsomstandigheden de dupe zijn. In het Commissievoorstel zit een aanzet voor regulering van staatssteun aan havens. Ik bepleit daarom een volwaardige richtlijn die regelt welke staatssteun wel en welke niet is toegestaan. De bulk van het huidige voorstel heeft hier echter niets mee te maken. Dit is het tegenovergestelde van het streven naar 'minder maar beter Europa'. Laat Brussel zich concentreren op gebieden waar Europa een duidelijke toegevoegde waarde kan hebben!