GroenLinks-Kamerlid Wijnand Duyvendak interpelleert vanavond minister Cramer over de Nederlandse inzet op de klimaattop in Bali. Hij laakt het gebrek aan ambitie voor de klimaatonderhandelingen in Bali.
De klimaatverandering is een tikkende tijdbom en de wereld heeft nog maximaal tien jaar om die te ontmantelen. De klimaatonderhandelingen in Bali zijn daarvoor cruciaal, maar minister Cramer zegt al tevreden te zijn wanneer “er de afspraak komt om volgende keer afspraken te gaan maken”. Daarmee lijkt een mislukking bij voorbaat ingebakken. De ontwikkelingslanden hebben de afgelopen dagen in Bali duidelijk gemaakt inhoudelijke afspraken te willen maken. De EU lijkt dit af te houden, en vooral procesafspraken te willen maken. Nederland moet er binnen de EU voor ijveren om de uitgestoken hand van de ontwikkelingslanden te pakken.
Een afspraak om later verder te spreken, is immers volstrekt onvoldoende. Het Kyoto-akkoord over de vermindering van broeikasgassen loopt af in 2012. In Bali moet een inhoudelijk fundament worden gelegd voor een nieuw akkoord als opvolger van ‘Kyoto’. Alleen als dat lukt, is er een reële kans om binnen twee jaar de onderhandelingen daadwerkelijk af te kunnen ronden.
Het is cruciaal dat de EU op Bali het vertrouwen wekt van arme landen en opkomende economieën, zoals China en India. Daartoe moet de EU haar eigen verantwoordelijkheid erkennen en hoe dan ook vergaande maatregelen aankondigen. De EU moet de eerste stap zetten. Alleen dan zullen die landen zelf ook een bijdrage willen leveren. Het in gebreke blijven van de VS is zeer te betreuren, maar mag geen excuus zijn om nog langer te wachten.
Nederland, dat zelf ambitieuze klimaatdoelen heeft, kan binnen de EU het voortouw nemen om ervoor te zorgen dat in het Bali-akkoord voor de rijke landen een reductie van 25 tot 40 procent wordt vastgelegd. Ook moet de EU het principe ‘de vervuiler betaalt’ erkennen en zich nu bereid tonen evenredig mee te betalen aan de jaarlijkse adaptatiekosten van 50 miljard dollar voor arme landen, die zelf geen verantwoordelijkheid dragen voor de klimaatverandering maar er des te harder mee worden geconfronteerd. Daartoe moet een KAF (Klimaat Adaptatie Fonds) worden ingesteld, waarin de rijke landen jaarlijks 0,2 procent van hun BNP storten.
Als de EU deze stappen zet, vergroot dit de kansen op succes op Bali zeer. Minister Cramer moet veel actiever worden en de EU aanmanen om deze stappen ook daadwerkelijk te zetten.
Wijnand Duyvendak vertrekt op 10 december naar Bali en zal vanaf daar verslag doen over de voortgang van de klimaatonderhandelingen via zijn weblog:
http://wijnand.groenlinksweblog.nl/
Wijnand Duyvendak
Interpellatievragen van het lid Duyvendak aan de minister van VROM over de klimaattop te Bali
1. Waarom vindt u de klimaattop al geslaagd “als we in staat zijn afspraken te maken dat we [op een volgende top] met elkaar afspraken maken” [FD]: is dat niet veel te mager, aangezien het klimaatprobleem een tikkende tijdbom is en we volgens experts binnen tien jaar een omslag moeten maken om de temperatuurstijging ten opzichte van pré-industrieel niveau tot 2 graden Celsius te kunnen beperken?
2. Is het een bewuste keuze om de verwachtingen te temperen met uitspraken in de media als “daar komen we vast niet uit” [FD], “dat is een brug te ver” [FD], “verwacht geen doorbraak op Bali” [ANP]?
3. Deelt u de visie dat de EU – ondanks dat de VS (nog) geen rol van betekenis wil spelen - in Bali “de wijste” moet zijn en als eerste een stap moet zetten met concrete doelen en maatregelen, om zodoende vertrouwen te wekken bij opkomende economieën en ontwikkelingslanden? Zo nee, waarom niet?
4. Bent u bereid u ervoor in te zetten dat de EU het aanbod zal doen de eigen broeikasgasuitstoot ten opzichte van 1990 in 2020 met 30% te reduceren en in 2050 met 80%? Zo nee, waarom niet?
5. Wilt u zich er hard voor maken dat de EU-inzet zal zijn dat in het Bali-document wordt vastgelegd dat Annex I-landen in 2020 tenminste 25 à 40% reductie moeten halen ten opzichte van 1990? Zo nee, waarom niet?
6. Wilt u zich ervoor inspannen dat de EU-inzet zal zijn dat landen naar rato van de eigen bijdrage aan het klimaatprobleem meebetalen aan de adaptatiekosten van jaarlijks minimaal 50 miljard dollar voor arme landen?
7. Deelt u de visie dat dit betekent dat rijke landen, waaronder Nederland, ten minste 0,2% van hun BNP in een adaptatiefonds moeten storten? Zo nee, waarom niet?
8. Bent u bereid ervoor te pleiten dat het COP/MOP het bestuur van het adaptatiefonds aanwijst? Zo nee, waarom niet?
9. Waarom is de Nederlandse minister van Financiën Bos niet aanwezig bij de speciale bijeenkomst van de Europese ministers van Financiën op 10 en 11 december, waar, met het oog op de conferentie in Bali, wordt gesproken over mondiale investeringen in een koolstofarme economie, het creëren van nieuwe fondsen hiervoor en/of het verschuiven van bestaande fondsen?