Uit de Natuurbalans 2000 blijkt luid en duidelijk dat het huidige natuurbeleid gedoemd is te mislukken als er niet opgetreden wordt tegen de veel te hoge milieudruk. Bij het huidige beleid delft de natuur het onderspit als gevolg van verdroging, verzuring en vermesting. Met name de landbouw blijft een grote boosdoener.
De Natuurbalans maakt verder duidelijk dat niet alleen de milieudruk maar ook geldgebrek nog steeds een groot probleem is. Dit wreekt zich bij de Ecologische Hoofdstructuur maar ook waar het gaat om de realisatie van groen rond de stad. En dat terwijl het draagvlak voor groen nog nooit zo groot is geweest. GroenLinks vindt dat er meer geld naar natuur moet. De miljardenmeevallers maken dit niet alleen mogelijk, het is ook een noodzaak omdat onze hoge economische groei de natuur onder grote druk zet. De voortgaande verstening van Nederland (rood) maakt meer aandacht voor groen meer dan ooit nodig. Waar rood en groen concurreren om de schaarse grond, moet de natuur geholpen worden. Er moet een heffing komen op grond die bebouwd wordt. De opbrengst van de heffing kan gebruikt worden om groene projecten te financieren.
De regering moet af van het idee dat het ammoniakprobleem op te lossen is met het huidige systeem waarbij elke boer individueel afgerekend wordt op de uitstoot van ammoniak. Voor de natuur scheelt het aanzienlijk of er in de buurt twee of twintig boeren zitten die ammoniak uitstoten. Het ammoniakbeleid moet nadrukkelijk rekening gaan houden met dit gegeven. Voor verdroging geldt tot nu toe dat de schaal waarop het beleid vormt krijgt, veel te klein is. In een klein gebiedje het waterpeil proberen te regelen is ineffectief, een regionale aanpak is noodzakelijk.
Ook met de grote wateren gaat het niet goed, zo blijkt uit de Natuurbalans 2000. Waar de Ecologische Hoofdstructuur (EHS) op land ten minste nog enige bescherming biedt, geldt dit voor het water niet. Voor de Noordzee, onderdeel van de EHS, staat niet de natuur, maar multifunctionaliteit voorop. Vissers, met name de boomkorvisserij, behouden zo hun vrijbrief om grote ecologische schade aan de zee en zeebodem toe te brengen. De aanbevelingen uit de Natuurbalans zijn duidelijk: de visserij-inspanningen zouden met minimaal 30% terug gebracht moeten worden om een duurzame situatie te creëren. GroenLinks is hier een groot voorstander van, ecologische belangen mogen niet langer het onderspit delven. Dit is niet alleen voor de natuur van groot belang, ook voor de vissers zelf als zij langdurig hun brood willen blijven verdienen met Noordzeevisserij.
Marijke Vos