Eerder dit jaar ging het Europees Parlement akkoord met voorstellen voor een Europese bankenunie. Dankzij deze bankenunie zijn belastingbetalers voortaan beter beschermd tegen banken die te veel risico's nemen en die de economie ontwrichten als ze omvallen. Deze zomer moet een EU-expertgroep de technische regels uitwerken van de politieke afspraken over de bankenunie, maar er blijkt nu een addertje onder het gras te zitten. Onder andere de Nederlandse regering probeert om risicovolle investeringsbanken toch de hand boven het hoofd te houden en om stabiele spaarbanken daarvoor de rekening te laten betalen.
Volgens de afspraken in de Europese bankenunie, hoeven banken in nood in de toekomst niet meer gered te worden met belastinggeld, maar moeten ze voortaan 'afgewikkeld' worden door in eerste instantie aandeelhouders en crediteuren hun verliezen te laten nemen. Als dan toch extra geld toch nodig is, dan komt dat uit een resolutiefonds dat door de banken zelf is gevuld.
Bijdragen volgens risico
GroenLinks en de Europese Groenen vinden het logisch dat banken meer bijdragen in dat resolutiefonds naar mate ze meer risico's nemen en ze een groter risico vormen voor de stabiliteit van de financiële sector als geheel. In tegenstelling tot risicovolle investeringsbanken is het onwaarschijnlijk dat stabiele spaarbanken ooit aanspraak zullen maken op het resolutiefonds. Het is dus onverstandig en onwenselijk als stabiele spaarbanken de rekening voor investeringsbanken betalen. Een meerderheid van het Europees Parlement was het eens met onze redenering en steunde onze voorstellen.
De uitwerking van de voorstellen in een zogenaamde 'gedelegeerde handeling' brengt onze Groene overwinning echter in gevaar. In deze gedelegeerde handeling werkt een Europese expertgroep van Europese en nationale ambtenaren de wetgeving technisch verder uit. Vooral de Italiaanse en Nederlandse regering, de Europese Centrale Bank en de Europese Commissie voeren druk uit op deze expertgroep om de geest van de aangenomen wet te omzeilen: Ze willen de bijdrage van de banken aan het resolutiefonds enkel berekenen aan de hand van de grootte van een bank in plaats van de mate waarin zij risico's nemen. Dat betekent dat solide banken, zoals spaarbanken, die waarschijnlijk nooit gebruik hoeven te maken van het resolutiefonds, toch zouden moeten opdraaien voor de risico's van speculerende banken.