Ik had een eetafspraak met Nederlanders die hier werken voor internationale ontwikkelingsorganisaties. We zaten aan zee, de zon zakte, kleine bootjes met vissers voeren voorbij. Idyllisch.
Expats gaan op vakantie
Ze vertelden dat in hun expat-omgeving, iedereen op vakantie was of ging. De verkiezingen maakte hen onzeker. Sommige internationale scholen hadden de deuren al gesloten, want er zijn toch geen kinderen meer. Medewerkers van ambassades sturen hun partners en kinderen naar het moederland, of naar een buurland. De huisbaas van hun appartementencomplex heeft de stroomgenerator tot de nok toe gevuld met diesel. De grote waterreservoirs die op de daken staan ook. En of ze een beetje zuinig kunnen zijn. Zelf blijven ze, met hun kleine kinderen, maar ze hebben wel wat extra conserveblikken ingeslagen en kaarsen. Het kantoor blijft dicht op maandag en dinsdag na de verkiezingen. De expat-community lijkt voorbereid op onrust na de verkiezingen.
Een lokale medewerkster van een Europese ambassade verbaast zich erover. Extra voedsel inslaan? Nee, wij gaan op verkiezingsdag altijd gewoon naar de winkel. Niks aan de hand. Is de situatie echt zo wankel, of praten mensen elkaar na en maken ze zich zo extra nerveus?
GPS-trackers
Bij de de Europese waarmeningsmissie proberen we feiten van fictie te scheiden. We laten ons niet gek maken, maar we zijn niet naïef. Onze specialisten maken elke dag een veiligheidsanalyse en we houden goed bij waar onze mensen zijn. De waarnemers in het veld reizen met een gps-tracker en hier op kantoor zit er altijd een mannetje naar die puntjes op de kaart te kijken.
Ons kantoor bevindt zich in het centrum van de stad. Ook de Europese delegatie – in een bedrijfsverzamelgebouw met Britten, Duitsers en Nederlanders – zit hier dicht bij. Op verkiezingsdag en de dagen er na, trekt de politie hier een of andere veilige zone op, met checkpoints en alles er op en er aan.
Al Qaida
Het blijft wel Dar es Salaam. De stad is de bomaanslag bij de Amerikaanse ambassade in 1998 niet vergeten. Die aanslag door Al Qaida kostte tweehonderd mensen het leven. Elke avond als een chauffeur van de Europese missie mij terugbrengt naar het hotel, kijkt het beveiligingspersoneel met spiegels onder de auto en moet de kofferbak open.
Overdag loop ik gewoon over straat, zoals ieder ander hier ook doet. De sfeer is gemoedelijk. Door het openstaande raam van mijn kantoortje op de twaalfde verdieping hoor ik de geluiden van de stad. Veel getoeter. Op eens een flard muziek en een megafoon. Een campagne stoet trekt voorbij. We zijn voorbereid, maar niet nerveus.
