De kogel is door de kerk. Wim Kok wil na deze kabinetsperiode geen vooraan-staande rol meer spelen in de nationale politiek. Voor iemand die al jaren vorm gaf aan - zo niet de verpersoonlijking is van - het poldermodel zal het besluit om de touwtjes uit handen te geven niet makkelijk zijn geweest. Uiteraard overheerst bij ons begrip en respect voor zijn besluit. Wij waarderen het dat Wim Kok naar de kiezers toe openkaart speelt en wensen hem in welke rol dan ook veel geluk.
Kok was geen snelle beslisser, maar wel een degelijke. Hij combineerde volstrekte integriteit met Hollandse ‘zûnigheid’. Je zou een 2e hands fiets bij hem kopen en 3 maanden garantie krijgen. Hij zou er ook graag zelf op blijven fietsen.
Kok’s ambitie om premier van alle Nederlanders te zijn botste wel eens met de noodzaak om een heldere politieke keus te maken. Hij heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de nieuwe welvaart in ons land, al was hij beduidend minder succesvol in een rechtvaardige verdeling van die welvaart. Wij houden van wat meer ideologische veren. Absoluut minpunt was de blinde vlek die Kok had voor het milieu.
Wim Kok zag zich zelf als een marathonloper. Hij was daarin verdienstelijk, maar ook een marathonloper moet zijn grenzen kennen. Het is dan ook verstandig dat hij er van afziet om aan een triatlon te beginnen.
Paul Rosenmöller