Ik bezoek de noodopvang in Leeuwarden. Ik spreek een Syrische man over de sfeer. Hij voelt zich niet veilig en vertelt dat hij ‘s nachts altijd zijn waardevolle spullen meeneemt als hij naar de wc moet. Als ik hem vraag of hij zijn kinderen, die nog in Syrië zitte, hierheen zou halen antwoordt hij resoluut: nooit.
Noodopvang voor gecreëerde nood. Want het COA, verantwoordelijk voor de opvang van asielzoekers, gaf in oktober al aan dat er te weinig bedden waren. Toch besloot het ministerie een bezuiniging van 128 miljoen door te zetten. En dat is wat er keer op keer gebeurt: zodra de instroom, wat lager is (bijvoorbeeld door corona) wordt er bezuinigd en worden locaties gesloten. Terwijl je nooit weet waneer er weer een oorlog of een andere crisis uitbreekt waardoor er meer mensen vluchten.
