Eigenlijk is het heel stuitend: een column schrijven over je eigen salaris. Het is helaas wel nodig. Te vaak nog speel ik ongewild de hoofdrol in een populair gezelschapspel: Europarlementariërtje pesten. Dat gaat meestal als volgt.

Je hebt gezellig met vrienden, bekenden of partijgenoten (of een combi daarvan) gegeten en na afloop moet de rekening worden gevraagd. De grappigste in het gezelschap weet dan geheid de lachers op zijn hand te krijgen door luid te roepen: Joost betaalt want die kan toch alles declareren! Punt gescoord want hoewel niemand weet hoe het precies in elkaar zit, is de onderliggende gedachte populair en hardnekkig. En die is dat leden van het Europees Parlement (MEP's) veel verdienen en daarbovenop ook nog eens alles kunnen declareren. Voor GroenLinkse MEP's gaat dat verhaal echter niet op. En omdat ik er eerlijk gezegd genoeg van krijg steeds te moeten uitleggen dat wij geen grote graaiers zijn, deze column. Over cijfers, feiten en misverstanden.

Op dit moment is het salaris (officeel: de schadeloosstelling) van een Europarlementariër gekoppeld aan dat van een lid van het nationale parlement uit zijn of haar land. Dat betekent dat er grote verschillen zijn tussen MEP's, simpelweg omdat er grote verschillen zijn tussen de inkomsten van parlementariërs in de verschillende lidstaten van de EU. Zo verdienen Duitse en Italiaanse collega's ca. fl. 20.000,- (€ 9.075) per maand, de Spanjaarden en Portugezen moeten het doen met ongeveer een derde van dat bedrag. Vandaar de al jaren durende poging die salarissen gelijk te trekken. Daarover wil ik het echter nu niet hebben.

In principe zou dat betekenen dat het bruto salaris van Nederlandse MEP's gelijk is aan dat van leden van de Tweede Kamer: fl. 14.783,- (€ 6.708) per maand. Dat is echter niet zo. Een aantal jaren geleden heeft de Tweede Kamer besloten de eigen salarissen te verhogen maar die van MEP's niet mee te laten groeien met als argument dat ook de Nederlanders in Brussel kunnen meegenieten van uitgebreide onkostenvergoedingen. Daarover hieronder meer. In concreto betekent dit besluit dat iedere Nederlandse MEP elke maand een zogenaamde EP-korting krijgt opgelegd van ruim fl. 2100,- (€ 953). Na inhouding van diverse premies komt ons bruto salaris daarmee op fl. 12.266,- (€ 5.566) per maand, fl. 147.192,- per jaar (€ 66.792). We krijgen geen vakantiegeld.

Voor alle Nederlandse MEP's geldt dat ze gewoon belasting betalen in Nederland. Hoeveel hangt natuurlijk af van persoonlijke omstandigheden. Vandaar dat ik nu overschakel op mijn eigen situatie. Met een bescheiden hypotheek, een kleine lijfrente en een volledig gebruikte post 'giften' kom ik grofweg uit op een te betalen bedrag aan belastingen van ca. fl. 45.000,- (€ 20.420) per jaar.
Die post 'giften' is goed gevuld omdat alle GroenLinkse MEP's 12-15 % van hun bruto inkomen afstaan aan de partij. Verleden jaar ging het daarbij om ruim fl. 19.000,- (€ 8.621) en een deel daarvan is aftrekbaar als gift. Met andere woorden: mijn netto salaris ligt rond de fl. 83.000,- (€ 37.663) per jaar (147 min 45 min 19), een kleine fl. 7000,- (€ 3.176) per maand. Helemaal niet weinig, laat staan te weinig. Maar ook niet dat enorme inkomen dat velen ons toedichten. Vergelijken is altijd gevaarlijk maar ik weet zeker dat veel organisatie-adviseurs, freelance journalisten, informatici en managers in de non-profit sector het niet voor minder doen.

En die onkostenvergoedingen dan? Die zijn inderdaad talrijk en zeer hoog. Maar voor een GroenLinkse MEP is het eigenlijk heel simpel. Alle vergoedingen worden overgemaakt aan de Stichting GroenLinks in de EU (GLIEU). Alleen werkelijk gemaakte kosten (b.v. mobiele telefoon, een appartement in Brussel, een hotelkamer in Straatsburg) kunnen worden gedeclareerd. En dus geen etentjes met vrienden en bekenden, zelfs niet met partijgenoten. De reiskosten zijn nog een verhaal apart. De reiskostenvergoeding die het EP betaalt is niet gebaseerd op de werkelijk gemaakte kosten maar op een vast bedrag per kilometer. Alle GroenLinkse Euro's betalen het verschil tussen wat we krijgen van het EP en wat we werkelijk uitgeven aan reiskosten terug aan het EP. In het financiële jaarverslag over 2000 kun je zien dat het daarbij gaat om een totaal bedrag voor de vier GroenLinkse MEP's van ruim fl. 54.000,- (€ 24.504) per jaar aan teruggestorte reiskostenvergoedingen.

In dat zelfde jaarverslag kun je zien wat de Stichting GLIEU doet met het geld dat ze van de MEP's krijgt. Omdat wij zoveel afdragen en alles samendoen, heeft de GroenLinks delegatie in het EP de beschikking over meer medewerkers dan wie ook. Dat komt de kwaliteit van het werk ten goede en maakt het mogelijk om b.v. op een professionele manier onze website te beheren.

Terug naar mijn salaris. Ik hoop dat iedereen na lezing van deze column beseft dat ook GroenLinkse Europarlementariërs geen enkele reden tot klagen hebben. Behalve dan misschien over al die misplaatste grappen over dikke salarissen en dito declaraties. Ons salaris is goed maar niet exorbitant. Onze onkostenvergoedingen zijn zeer ruim maar worden niet voor persoonlijke gewin aangewend maar voor het in dienst nemen van extra personeel. En ook een Groenlinkse MEP vindt het leuk om af en toe getracteerd te worden.

Joost Lagendijk, lid van het Europees Parlement voor GroenLinks