Vorig jaar de Europese verkiezingen. Nu de Europese grondwet. Campagne is campagne. Folderen, debatteren, posters plakken en actie voeren. Ons team in Brussel draait weer op volle toeren, van sprekerscoördinatie tot webredacteur.
Joost en ik laten ons het land in sturen, en genieten van een tournee waarbij Europa centraal staat. Broodjes kaas en mapjes papier in de trein op de heenweg. Met bloemen of een fles wijn in de rugzak weer terug naar huis. Net als tijdens de campagne vorig jaar.
Maar er zijn ook belangrijke verschillen. Allereerst gaat het normale werk gewoon door. Het Europees Parlement is niet met verkiezingsreces. In slechts een handjevol landen wordt nu een referendum gehouden. Andere volgen later of helemaal niet. Dus de onderhandelingen over de begroting, een gevecht tegen het bedenkelijke voorstel om surf- en belgedrag op te slaan, een debat over software patenten, al die zaken lopen door. Soms informeren Europese collegae naar het verloop van de campagne, maar verder is het "business as usual". Voor hen althans.
Voor mij niet. In mijn tas zitten steeds de campagne folders. Om op elk geëigend moment te kunnen uitdelen. Ook de ontvangst daarvan is anders dan bij de verkiezingen. Nog niet vol enthousiasme, dat geef ik toe. Maar wel met een verzuchting van eigenbelang. Eindelijk informatie. "Ik moet toch wát op 1 juni." Een vertrouwde voorkeur valt niet te volgen. Zo zit de SP zit met Wilders in het nee-kamp, en behoren wij met de VVD tot de voorstanders. Dus uitleg van standpunten is meer dan welkom.
In een paar dagen tijd ben ik een overtuigd flyeraar geworden. Gezellig met een "promo-team", reizen van stad naar stad. Illegaal uitdelen in de trein. Wat een score daar, met al die rustig zittende mensen. Maar ook op straat. Foldertje aanbieden en eindeloos discussiëren en luisteren. Ontsnappen aan Martin Hoek, want hij waakt erover dat ik op alle afgesproken plaatsen op tijd verschijn. Samen trots, want aan het eind van de dag is zijn loeizware rugzak vol materiaal tot de bodem toe leeg. Ook dat was anders bij de Europese verkiezingen.
Maar het allerbelangrijkste verschil is natuurlijk het doel. Op 1 juni staan er geen zetels op het spel. Zetels waarmee de stemverhouding bepaald wordt, en waarmee we veel van onze ideeën hopen te verwezenlijken. Het referendum biedt een kortere route. In één klap kunnen we een hele trits van onze programmapunten binnenhalen, van dierenrechten, milieubescherming tot democratie. Het spel of de knikkers.