De Belastingdienst keert geen kinderopvangtoeslag uit aan werkende mensen met een chronisch zieke partner. Volgens de dienst moet een zieke partner in staat zijn om de kinderen thuis op te vangen. GroenLinks Tweede Kamerlid Ineke van Gent is het hier niet mee eens: “Deze regeling belemmert mensen met een partner die langdurig ziek is om te blijven werken. Er moet toch voor de kinderen gezorgd worden.” Van Gent stelt daarom schriftelijke vragen aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en de minister van Financiën.

  1. Klopt het dat de Belastingdienst geen kinderopvangtoeslag uitkeert aan mensen die een chronisch zieke partner thuis hebben, omdat deze volgens de dienst in staat zijn om op de kinderen te passen? Zo ja, hoe kan volgens u een chronische zieke met bijvoorbeeld MS op zijn of haar kinderen passen? Waarom is er voor dit soort gevallen geen hardheidsclausule van toepassing?
  2. Klopt het dat werkende mensen met een chronisch zieke partner thuis wel in aanmerking kunnen komen voor een tegemoetkoming bij de gemeente?
  3. Bent u bekend met de eisen die gemeenten stellen om in aanmerking te komen voor deze tegemoetkoming? Klopt het dat er bijvoorbeeld gemeenten zijn die de tegemoetkoming alleen toekennen voor mensen die op of onder het minimumloon zitten?
  4. Bent u met mij van mening dat het onwenselijk is dat werkende mensen met een modaal inkomen geen tegemoetkoming krijgen en dus zelf voor alle kosten van de kinderopvang moeten opdraaien? Zo nee, waarom niet?
  5. Welke mogelijkheden heeft u tot uw beschikking om er voor te zorgen dat het werken van deze burgers niet belemmerd wordt? Hoe voorkomt u dat in de toekomst burgers hun baan moeten opgeven omdat zij voor hun kinderen geen opvang kunnen betalen?