Op haar weblog reageert Femke Halsema op het nieuws dat Jan Marijnissen terugtreedt als fractievoorzitter van de SP.
In mijn politieke leven waren er altijd twee zekerheden:
- Jan
Marijnissen leidt de SP en dat zal hij blijven doen. Hoe lang ik zelf
ook nog GroenLinks mag leiden, Jan overtreft mij met gemak.
En wat gebeurt er nou? Jan houdt er mee op, en verdorie, ook nog om gezondheidsredenen.
Toen
ik net fractievoorzitter werd, imponeerde zijn aanwezigheid in de
plenaire zaal mij enorm, en stemde mij soms ook een tikje afgunstig. In
de loop van de jaren is langzaam maar zeker gelijkwaardigheid daarvoor
in de plaats gekomen, wat niet weg neemt dat ik Jan altijd ben blijven
beschouwen als een politiek instituut. Dat langzame drafje van
achteruit de zaal, onderwijl zijn jasje dichtknopend, dat wijde
armgebaar aan de interruptiemicrofoon waardoor je wist dat hij begon
aan een ontspannen én uitgebreide uiteenzetting over de verworvenheden
van de naoorlogse verzorgingsstaat. En vooral, hoe die te grabbel
worden gegooid.
Jan wordt backbencher en hij gaat schrijven. Daar zullen we vast nog veel over horen maar laat één ding duidelijk zijn:
Het is een groot gemis voor linkse politiek!
En
vooral, het is een groot gemis voor mensen aan de onderkant, voor
mensen op het minimum, mensen die verdrukt dreigen te raken, mensen die
vinden dat ze te weinig stem hebben in de politiek!
Jan en
ik hebben de afgelopen jaren ook wel onze onenigheden gehad maar dat
neemt niet weg dat ik zijn diepe bewogenheid, zijn oorspronkelijke
linkse en solidaire geluid, zijn onvermoeibare en hartstochtelijke
inzet voor sociale rechtvaardigheid diep en diep respecteer.
Het is gewoon verdomde jammer!
Jan, saluut!
Femke Halsema
(http://www.femkehalsema.nl/2008/06/17/saluut-jan/)