50.000 huurwoningen per jaar in de verkoop; blijkbaar is staatssecretaris Remkes vergeten dat een Kamermeerderheid zich hier in januari tegen heeft uitgesproken. Als de huursubsidie ‘op de bon gaat’, en de Nota Wonen één grote uitponding voorstelt van de sociale huursector, dan kan Remkes pittige debatten met de Kamer tegenmoet zien.

De Nota Wonen zit boordevol pretenties en mooie voornemens; minder huurverhoging, maatschappelijk kapitaal inzetten voor de leefbaarheid, flexibel en multi-functioneel bouwen, meer ruimte voor eigen initiatief en het stimuleren van tussenvormen tussen huren en kopen. “Kwaliteit” is het centrale thema van Remkes, maar hij laat in het midden hoe dit binnen bereik kan komen. Het maken van een kwaliteitsslag is méér dan groter en individueler wonen.

De Nota Wonen bevat enkele ondoordachte en onwenselijke plannen:

 De Woonbonnen: huursubsidie is een kerninstrument voor de huisvesting van mensen met een lager inkomen; de bijdrage van de overheid in de woonlasten mag niet worden verschoven naar zorg of onderhoud. Een beter idee is om, bovenop de huursubsidie, een woongebonden budget toe te kennen om verbeteringen in en rond de woning te betalen, en daarmee zelfwerkzaamheid te bevorderen.

 Groter wonen: Pronk heeft “gerekend met de ruimte”, en komt tot de conclusie dat voor alle claims geen ruimte is. Het is vreemd dat de staatssecretaris vervolgens 20.000 woningen extra (bovenop de geplande 300.000) wil laten bouwen in het landelijk gebied. Wie voert de regie bij de ruimtelijke inrichting? Wél wenselijk is meer variatie in het woningbestand: minder grijze massa’s rijtjeshuizen, maar kleurrijk, gevarieerd, levensloopbestendig en duurzaam bouwen.

 700.000 woningen in de verkoop: De staatssecretaris stelt terecht dat de primaire doelgroep van de volkshuisvesting niet zal afnemen. Toch wil hij dat in tien jaar tijd 700.000 huurwoningen in privé-handen komen. Kwaliteit is ook: in vrijheid kunnen kiezen voor huren of kopen. Argumenten ontbreken waarom het collectief bezit moet overgaan in private handen. Áls huurwoningen al worden verkocht, dan gebeurt dat wat GroenLinks betreft onder de volgende randvoorwaarden:

 op basis van een gemeentelijk volkshuisvestingsplan;

 de te verkopen woningen moeten in goede staat zijn;

 met een anti-speculatiebedingen en in maatschappelijk-gebonden-eigendom- constructies;

 objectieve voorlichting over de (financiële) consequenties; met behoud van keuzevrijheid voor diegenen die willen huren.

Ineke van Gent