De Europese Unie kent verschillende soorten samenwerkings- en handelsakkoorden met landen overal ter wereld. Het soort akkoord hangt af van de relatie tussen de EU het betreffende land of regio. Een overzicht van de verschillende akkoorden.
Op lange termijn perspectief op toetreding
De landen die expliciet op lange termijn het perspectief op toetreding tot de Europese Unie is toegezegd vallen onder het stabilisatie- en associatiebeleid van de EU. Deze landen hebben als voorbereiding op lidmaatschap associatie- en stabilisatieakkoorden met de EU. Deze akkoorden zorgen voor een vergaande politieke en economische samenwerking waarbij landen delen van de EU-wetgeving overnemen en toegang krijgen tot de interne markt van de EU.
Landen: Albanië, Macedonië, Montenegro, Servië, Bosnië, Kosovo. Ook Turkije heeft als kandidaat-lidstaat een associatieakkoord met de EU.
Geen perspectief op toetreding
In tegenstelling tot (potentiële) kandidaatslidstaten, valt de samenwerking met andere landen die dichtbij de Europese Unie liggen onder het Europese nabuurschapsbeleid. Met deze landen is een hechte samenwerking voorzien, maar geen perspectief op toetreding tot de EU. Deze samenwerking kan worden uitgesplitst in twee blokken: ten oosten het Oostelijk partnerschap en ten zuiden het Euro-mediterrane partnerschap.
Het oostelijk partnerschap is de samenwerking met Armenië, Azerbaijan, Wit-Rusland en Moldavië. Ook Oekraïne valt hieronder.
Het Euro-mediterrane partnerschap bestaat uit associatieakkoorden met Algerije, Egypte, Israël, Jordanië, Libanon, Marokko, Palestina, Syrië, Tunesië.
Overige verdragen
De EU heeft ook talloze verdragen met landen buiten het nabuurschapsbeleid. Dat zijn meestal handelsakkoorden soms met een politieke of ontwikkelingscomponent. Ook met Europese landen die niet lid willen worden van de EU (Zwitserland, Noorwegen, IJsland) zijn verdragen gesloten.
Wikipedia heeft een aardig accuraat overzicht, maar in details is de volledige lijst met verdragen te vinden op de website van de Europese Commissie.