De Europese Unie verkeert nog steeds in de greep van de eurocrisis. Het gevaar dat de muntunie uiteenvalt is minder acuut geworden, maar de crisis kan elk moment weer oplaaien. Bezuinigingsdrift en zelfgenoegzaamheid vormen de grootste bedreigingen.

Dat de wurgende rentes op de staatsschulden van Griekenland, Portugal, Ierland, Spanje en Italië gedaald zijn, is in de eerste plaats te danken aan de Europese Centrale Bank. Bankpresident Draghi zorgde in juli 2012 voor een keerpunt in de crisis. Hij verklaarde dat de ECB alles zou doen om de euro te redden. In september kondigde hij een programma aan om staatsobligaties van noodlijdende eurolanden op te kopen, in aanvulling op het ontoereikende noodfonds. Speculanten verloren de lust om te gokken op de ontrafeling van de eurozone.

De verbeterde vooruitzichten voor de euro zijn ook te danken aan de mensen in de crisislanden. Zij hebben harde, deels asociale bezuinigingen en pijnlijke hervormingen geaccepteerd, waardoor hun landen aan concurrentiekracht hebben gewonnen. Maar de sociale en politieke stabiliteit staat zwaar onder druk. Zie de opmars de extreemrechtse Gouden Dageraad in Griekenland, en van de populistische brokkenmaker Berlusconi in Italië.

De vooruitgang in 2012 is pas in de laatste plaats de verdienste van Europese regeringsleiders. Zij kunnen een euronoodfonds en een begin van een bankenunie op hun conto schrijven. Halve maatregelen die net voldoende waren om de ECB te bewegen tot het in stelling brengen van haar bluskanon. De Europese regeringen waren ook zo wijs om te stoppen met speculaties over een euro-exit van Griekenland en het land een breekbaar reddingslijntje toe te werpen. (Alleen de Nederlandse regering pleit nog voor een exit-optie. Stoerheid wint het hier van verantwoordelijkheids­besef. Wie de twijfels aan de onomkeerbaarheid van de euro aanwakkert, drijft de rente voor alle zwakkere eurolanden op en jaagt de investeerders weg die deze landen zo hard nodig hebben.)

De Europese Commissie en de Europese Raad van regeringsleiders houden, onder druk van Berlijn en Den Haag, helaas vast aan een rigide bezuinigingsbeleid. Zelfs een bescheiden versoepeling van de 3%-norm om overheidsinvesteringen aan te moedigen, voorgesteld door Raadsvoorzitter Van Rompuy, werd op de laatste eurotop van 2012 getorpedeerd door Merkel én Rutte (met de zegen van de PvdA). De schuld voor het kapotbezuinigen van onze economie ligt echt niet alleen in Brussel...

Intussen is de eurozone weer afgegleden in een recessie. Wanneer de economie krimpt neemt de relatieve staatsschuld toe, wordt bezuinigen een gebed-zonder-end en krijgen banken te kampen met steeds meer wanbetalers. Eén onverwachte downgrade van een land door een kredietbeoordelaar, één omvallende bank en de crisis kan weer helemaal terug zijn van nooit weggeweest.

Politieke zelfgenoegzaamheid is een tweede bedreiging. De regeringsleiders waren eind december zo voldaan over hun akkoord over Europees bankentoezicht, dat zij beslissingen over de voltooiing van de bankenunie maar op de lange baan schoven. Er is veel meer nodig dan een krachtige toezichthouder om de vicieuze cirkel van zwakke banken en zwakke staatsfinanciën te doorbreken. Zoals een Europees fonds voor de garantie van spaartegoeden en het ontmantelen van probleembanken, te vullen door de banken zelf. Nederland, met zijn opgeblazen bankensector en zijn leeglopende vastgoedzeepbel, heeft daar veel belang bij. Pas als de financiële wereld haar eigen schokdempers financiert, hoeven belastingbetalers niet meer op te draaien voor de fouten van bankiers.

Democratiseringsoffensief

De regeringsleiders laten ook na de weg naar een betere Unie uit te stippelen. De voorzichtige toekomstplannen van Van Rompuy schoten zij goeddeels af. Een herziening van de Europese verdragen durven ze al helemaal niet aan. Terwijl zo'n verdragsherziening echt nodig is om de Europese burgers weer greep te geven op hun toekomst. Wie de euro wil behouden en haar ontwerpfouten wil herstellen, ontkomt er niet aan Brussel meer zeggenschap te geven over het economisch beleid. Maar daartegenover hoort meer zeggenschap van burgers over Brussel te staan. Zelfs het Europees Parlement staat nu buitenspel bij de steeds dwingender aanbevelingen die de Europese Commissie en de ministers van Financiën richten tot de nationale regeringen. Samen met Europese Groenen maakt GroenLinks zich dan ook sterk voor een democratiseringsoffensief. Voor een Conventie, waarin Europese en nationale parlementariërs in het openbaar een nieuw verdrag ontwerpen met betere spelregels. Voor een referendum, liefst Europawijd, over dit nieuwe verdrag.

Een visie op de plaats van Europa in de wereldeconomie ontbreekt ook bij onze leiders. Zie de gang van zaken bij de onderhandelingen over de meerjarenbegroting van de EU: juist in de Commissieplannen voor onderzoek en innovatie werd door de regeringsleiders fors het mes gezet. Van het 'Groeipact' dat de Franse president Hollande bij zijn debuut in de Europese Raad afdwong horen we weinig meer. De Europese CO2-emissiehandel, de hoeksteen van ons klimaatbeleid, ligt op apegapen. Het gevolg is dat de EU zijn koppositie bij de productie van groene technologie is kwijtgeraakt aan China, volgens de cleantech-ranglijst van het Wereldnatuurfonds.

In milieubeleid is de EU nog koploper. Zij heeft tal van instrumenten om vervuiling terug te dringen en groene innovatie te bevorderen. Maar ook die liggen onder vuur, net als de sociale minimumnormen die we in Europa hebben afgesproken. Geïnspireerd door de Britse premier Cameron wil ook het kabinet-Rutte ten strijde trekken tegen 'overbodige' Europese regels. Het laat zich raden wat uiteindelijk het mikpunt wordt: niet de interne markt, maar het Europa van mens en milieu. De PvdA zet al vraagtekens bij 'sommige milieuregels' en de Europese minimumnormen voor de duur van het zwangerschapsverlof, om de VVD maar ter wille te zijn.

De rechtse krachten in Nederland en Europa tonen zich hier van hun meest brutale kant. Eerst veroorzaakt de door rechts geleide deregulering van de financiële sector een crisis zonder weerga. Vervolgens slagen merendeels rechtse regeringen in Europa er niet in de crisis voortvarend aan te pakken, waardoor veel burgers zich afkeren van de EU. De groeiende euroscepsis wordt tenslotte door rechts aangegrepen om een nieuwe dereguleringsoperatie te bepleiten, ditmaal ten koste van groene en sociale wetgeving. Je moet maar durven.

GroenLinks duikt niet weg voor de vraag wat we wel/niet op Europees niveau moeten regelen. We durven de strijd met Cameron wel aan in een Conventie over verdragswijziging. Maar zowel het overwinnen van de eurocrisis als de idealen van GroenLinks vragen om een sterker Europa, met een steviger democratisch fundament.

GroenLinks op sleutelposities

Veel van onze werkzaamheden in het Europees Parlement staan in het teken van de aanpak van de eurocrisis. Marije Cornelissen heeft in de commissie Sociale Zaken en Werkgelegenheid de toon gezet met een kritisch rapport over de wijze waarop de Europese Commissie het sociaaleconomisch beleid van de eurolanden probeert te sturen. Vorig jaar schaarde een meerderheid van het parlement zich achter haar voorstel om meer te investeren in arbeidsparticipatie en armoedebestrijding. Dit jaar lukte het haar zelfs om een meerderheid te krijgen voor een oproep om de 3%-norm flexibel te hanteren, zoals het Stabiliteitspact toelaat in tijden van economische neergang. Dat zou ruimte moeten bieden voor investeringen in banen, vooral voor jongeren. Helaas werd dit heldere signaal verstoord doordat het parlement óók een resolutie aannam met een tegengestelde boodschap.

Bas Eickhout is lid geworden van de commissie Economische en Monetaire Zaken om zich sterker met de crisisaanpak te kunnen bemoeien. Deze commissie buigt zich met name over nieuwe regels voor de financiële sector, van de geplande heffing op financiële transacties tot de bankenunie. Taaie kost, maar de Groene fractie beschikt over een zeer deskundig team dat gezag heeft in het parlement. Tegelijk strijdt Bas in de commissie Milieu tegen die andere crisis, de klimaatcrisis. Zo knokt hij voor reparatie van de emissiehandel, opdat CO2-uitstoot weer een prijs krijgt. Een duidelijke keuze voor een schone economie is de snelste weg uit de eurocrisis. De bedrijven die nu nog aarzelen krijgen dan meer zekerheid dat groene investeringen lonen.

Europa kan alleen terugkomen op het wereldtoneel als zij haar openheid, tolerantie en verantwoordelijkheidsbesef voor ontwikkelingslanden behoudt. Deze progressieve waarden, vastgelegd in het Verdrag van Lissabon, staan onder druk in crisistijd. Als coördinator van de Groenen in de commissie Burgerlijke Vrijheden en als lid van de commissie Ontwikkelingssamenwerking staat Judith Sargentini op de barricade voor een humaan asiel- en migratiebeleid, een vrij internet en eerlijke handel. Het grootste wapenfeit van het Europarlement in 2012, de verwerping van het antipiraterijverdrag ACTA, staat mede op haar naam. Judith en andere Groenen leidden de strijd tegen dit internationale verdrag, dat de privacy van internetters zou hebben ondermijnd. Privacy op het net is niet alleen een grondrecht, maar biedt ook een concurrentievoordeel in de strijd om de digitale diensten van de toekomst tussen de VS en Europa.

De grootste overwinning van 2013 heeft de Groene fractie mogelijk in februari al geboekt. Na tientallen jaren van vergeefse strijd wisten we het Europarlement te overtuigen van de keuze voor duurzame visvangst. Geen overbevissing meer. Wetenschappelijk verantwoorde quota, die ervoor zorgen dat de visstand in 2020 hersteld is. Bijvangst mag niet meer overboord. Als het parlement dit weet door te zetten in de onderhandelingen met de Raad van Ministers, ziet de toekomst er voor de vissen een stuk beter uit. En voor de vissers, want die zijn het meest gebaat bij een overvloed aan vis in de zee.

EU-uitbreiding

Ook in tijden van crisis moet de Europese Unie haar beloften aan kandidaat-lidstaten nakomen. We zouden roekeloos omspringen met hun én onze veiligheid als we de landen van de Westelijke Balkan de rug toekeerden, alleen omdat we andere sores aan ons hoofd hebben. Na meer dan tien jaar hervormen treedt Kroatië naar verwachting op 1 juli 2013 toe tot de EU. Het land heeft zichtbare vooruitgang geboekt. Bijvoorbeeld bij de bescherming van mensenrechten. In 2011 liep Marije mee in de Gay Pride van de stad Split. Zij en andere deelnemers werden belaagd door duizenden tegendemonstranten. In 2012 liep Marije weer mee in Split en verliep de Pride zonder incidenten. Vijf Kroatische ministers liepen mee in de optocht.

Met een kritische blik volgt Marije de voortgang van Servië en de andere landen op de Westelijke Balkan. Dankzij de uitlevering van Mladić en een wat betere verstandhouding met de afgescheiden provincie Kosovo, werd Servië in maart 2012 door de Europese regeringsleiders bestempeld tot kandidaat-lidstaat. De regering in Belgrado zal verder moeten werken aan een duurzame oplossing van het conflict met Kosovo. Daarnaast heeft zij nog een belangrijke kluif aan het opbouwen van een democratische rechtsorde, met name om gewelddadige groepen onder controle te krijgen.

De kandidaat-lidstaten krijgen steun van de EU om hun economie, democratie en rechtsstaat te versterken. De voorwaarden daarbij worden dit jaar opnieuw vastgesteld door het Europarlement en de Raad. Het parlement legt dankzij Marije de nadruk op duurzame ontwikkeling en verlangt een grote rol voor sociale partners en andere maatschappelijke organisaties.

In maart 2012 veroordeelde het Europarlement het Polenmeldpunt van de PVV én de weigering van premier Rutte om afstand te nemen van dit stigmatiserende initiatief. Marije constateerde dat de ergernis over de houding van Rutte niet uit de lucht kwam vallen. Het beleid van de Nederlandse regering - zoals het weren van Roemeense en Bulgaarse werknemers en het beperken van sociale rechten van EU-burgers - doet al langer de wenkbrauwen fronsen in Europa. Twee weken na het Europarlement veroordeelde ook de Tweede Kamer het meldpunt.

Afrika en het Midden-Oosten

Na de Arabische Lente besloot de EU haar 'nabuurschapsbeleid' over een andere boeg te gooien. Geen steun meer aan dictators. Democratische vooruitgang wordt voortaan beloond met extra hulp en handelsakkoorden. Maar de landen die hun dictators verjoegen worden natuurlijk niet in één dag modeldemocratieën. Dat zien we in Egypte. De Moslimbroeder Morsi is democratisch verkozen tot president, maar staat op voet van oorlog met het door het Mubarak-aanhangers bemande Hooggerechtshof en de seculiere oppositie. Namens GroenLinks volgt Judith de ontwikkelingen constructief én kritisch. In Cairo sprak zij tweemaal met Morsi. Europa heeft voor Egypte een fors hulppakket klaargezet. Die hulp is hard nodig om de bevolking economisch perspectief te bieden, maar kan niet onvoorwaardelijk zijn. De EU moet haar steun gebruiken als hefboom om de partijen in Egypte te bewegen tot respect voor democratische omgangsnormen en mensenrechten.

Anders dan in Libië, valt te betwijfelen of een militaire interventie een einde kan maken aan de bloedige burgeroorlog in Syrië. De internationale diplomatie slaagt er ook nog niet in om dictator Assad weg te krijgen of de oppositie op een geloofwaardige wijze te verenigen. Dat vervult ons met een naar gevoel van machteloosheid. Het minste wat de EU kan doen is de vluchtelingen bijstaan. Judith reist in februari naar Jordanië om kampen met gevluchte Syriërs te bezoeken. In welke omstandigheden leven zij? Wordt het geen tijd dat de EU een deel van de vluchtelingenlast van Syriës buurlanden overneemt door haar mechanisme voor tijdelijke bescherming te activeren? Dat is er juist voor dit soort noodsituaties.

Het Europarlement stemde najaar 2012 voor intensivering van de handelsbetrekkingen met Israël. GroenLinks stemde tegen de overeenkomst, die Israël totaal niet verdiend heeft gezien de voortgaande nederzettingenpolitiek, de Muur op Palestijns grondgebied, de blokkade van de Gazastrook en andere schendingen van de rechten van de Palestijnen.

In 2012 wist Judith een meerderheid van de commissie Ontwikkelingssamenwerking van het parlement te mobiliseren tegen een vrijhandelsverdrag tussen de EU en Madagaskar, Mauritius, de Seychellen en Zimbabwe. Met deze zogenaamde Economische Partnerschapsovereenkomst (EPA), die zij met het mes op de borst getekend hebben, schieten de betrokken ontwikkelingslanden niets op. De wederzijdse openstelling van de markten dient alleen een Europees belang. Een land als Madagaskar kan al vrijelijk goederen exporteren naar de EU, zonder importheffingen. Door de EPA wordt het beroofd van de mogelijkheid om zijn markt te beschermen tegen goedkope goederen uit Europa, waarmee binnenlandse producenten niet kunnen concurreren. Helaas volgde de meerderheid van het Europarlement het advies van de commissie Ontwikkelingssamenwerking niet. De EPA werd in januari 2013 goedgekeurd.

Klimaat

Het aanpakken van de klimaatcrisis is nog steeds topprioriteit voor GroenLinks. Groene investeringen - bijvoorbeeld in wind op zee of energiezuinige woningen - leveren banen op, kunnen Europa opnieuw voorloper maken in de strijd tegen klimaatverandering en maken ons minder afhankelijk van geïmporteerde energie.

Het afgelopen jaar heeft de Europese Commissie, op instigatie van Bas, korte- en langetermijnoplossingen gepresenteerd voor het niet-functionerende Europese CO2-emissiehandelssysteem (ETS). Doel is om vervuilers te laten betalen voor hun uitstoot, want het huidige prijskaartje aan CO2-uitstoot is veel te laag om bedrijven te stimuleren in klimaatvriendelijke technieken te investeren. De oplossingen worden het komende jaar door het Europarlement behandeld. Dat wordt een uiterst spannende strijd, want rechts verzet zich tegen het verminderen van CO2-uitstootrechten voor de industrie.

Bas is door het parlement ook benoemd tot rapporteur voor F-gassen. Deze fluorhoudende gassen, die gebruikt worden in airconditioning, koelkasten en andere koelsystemen, dragen vooral op de korte termijn bij aan klimaatverandering. Bas is als rapporteur verantwoordelijk voor de nieuwe Europese wetgeving. Hij zal voorstellen doen om deze broeikasgassen uit te bannen en te vervangen door schonere koelstoffen.

In december werden de onderhandelingen over Europese wetgeving over het rapporteren van klimaatuitstoot afgerond. Bas leidde de onderhandelingen en dwong namens het Europarlement jaarlijkse rapportages over klimaathulp aan ontwikkelingslanden af. Transparantie over klimaathulp is nodig om op de mondiale klimaattoppen het vertrouwen van de armste landen te winnen. De rapportageplicht is pijnlijk voor de Nederlandse VVD-PvdA-coalitie, want die haalt de klimaathulp uit het budget voor ontwikkelingssamenwerking. Een sigaar uit eigen doos dus voor de arme landen die het hardst getroffen worden door klimaatverandering.

Landbouw en dierenwelzijn

Met de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon in 2009 kreeg het Europarlement medebeslissingsrecht over de hoofdlijnen van het landbouw- en visserijbeleid. De visserijcommissie van het parlement blijkt die nieuwe verantwoordelijkheid te kunnen dragen: zij heeft bijgedragen aan de historische keuze van het parlement voor duurzame visserij, die we hierboven beschreven. De landbouwcommissie neemt haar verantwoordelijkheid voor duurzaam voedsel helaas niet. Tot ergernis van Bas, die er lid van is, wordt deze commissie nog altijd gedomineerd door parlementariërs die zich opstellen als verlengstuk van conservatieve boerenlobby's. Dat bleek tijdens de stemming over de hervorming van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid, afgelopen januari. De vergroenings­voorstellen van de Europese Commissie werden fors afgezwakt, met de smoes dat het stellen van voorwaarden aan subsidies voor boeren tot teveel bureaucratie ('greentaping') zou leiden. Ook aan de exportsubsidies, die zo schadelijk zijn voor ontwikkelingslanden, wilde de meerderheid van de commissie niet definitief een einde maken.

GroenLinks heeft geprobeerd een debat op gang te brengen binnen de verschillende fracties, in de hoop dat sociaaldemocraten (zoals de PvdA) en liberalen (zoals D66) in opstand zouden komen tegen de conservatieve lijn van hun fractiegenoten in de landbouwcommissie. Daardoor is voor het eerst in jaren een debat over landbouw gevoerd in de sociaaldemocratische fractie. Hopelijk kan dat nog leiden tot verbeteringen wanneer het tot een plenaire stemming komt. Maar ook de Raad van Ministers is bezig de vergroening uit te kleden. De kans is klein dat de Europese landbouw de komende jaren duurzamer wordt en dat de bodemkwaliteit en biodiversiteit verbeteren.

Ook in de strijd tegen dierenleed is nog een lange weg te gaan. Het voorstel van Bas om veetransporten tot maximaal acht uur te beperken redde het helaas niet. Hij kreeg wel steun voor zijn voorstel om informatie over dierenwelzijn toe te voegen aan de etiketten van vleesproducten in de winkel.

Met onze campagne Baas op eigen Bord laten we zien dat eten politiek is. Maar ook lekker en gezellig natuurlijk. In 2013 gaan we ermee door.

Digitale vrijheid

Met de verwerping van ACTA (zie boven) is de strijd voor privacy nog niet gestreden. Ook 2013 belooft een heftige confrontatie. Het Europarlement buigt zich over twee wetsvoorstellen tot modernisering van de bescherming van persoonsgegevens. Die bevatten tal van twistpunten, zoals de voorwaarden waaronder bedrijven advertentieprofielen van internetgebruikers mogen opstellen (door middel van bijvoorbeeld cookies) of direct marketing mogen bedrijven. Maar ook een meldplicht voor datalekken en boetes voor bedrijven die gegevens van Europese burgers doorgeven aan de Amerikaanse justitie en veiligheidsdiensten. De Groene fractie levert de rapporteur, Jan Albrecht. Hij wil de Commissievoorstellen aanscherpen – onder het motto Deine Daten gehören Dir – maar zal moeten opboksen tegen forse lobby's vanuit het bedrijfsleven en nationale overheden.

In de commissie Burgerlijke Vrijheden spant Judith zich in om de voorstellen van Albrecht te verdedigen of zelfs te verbeteren. Tegelijkertijd schrijft zij een rapport over de strategie van Eurocommissaris Kroes voor de cloud. Het leveren van data-opslag, software en andere diensten via internet is een snelgroeiende business, waarvan het succes echter ondermijnd dreigt te worden door groeiende twijfels over veiligheid en privacy, onder meer vanwege de Amerikaanse datagraaierij. Judith werkt aan voorstellen voor een veilige Europese cloud.

Van een vrij internet is alleen sprake als gebruikers toegang hebben tot het hele internet. Internetproviders mogen de toegang tot bepaalde informatie of diensten niet blokkeren of afknijpen, bijvoorbeeld uit commerciële overwegingen. Dat is in strijd met het beginsel van netneutraliteit. Op initiatief van GroenLinks in de Tweede Kamer is netneutraliteit verplicht gesteld in de Nederlandse Telecomwet. De EU is nog niet zover. Judith heeft eurocommissaris Kroes (Digitale Agenda) meerdere keren opgeroepen om netneutraliteit te omarmen, maar zij ontpopt zich tot een geharnast tegenstander. Kroes heeft een gewillig oor voor de Europese telecombedrijven, die een concurrent als Skype willen kunnen blokkeren en bedrijven als Google willen laten betalen voor de doorgifte van data. Daarmee koerst Kroes af op een confrontatie met het Europarlement. Dat heeft zich, op voorstel van de Groenen, duidelijk uitgesproken voor wettelijk vastgelegde netneutraliteit, net als in Nederland.

Op initiatief van Judith keerde het Europarlement zich tegen grotere controle van de Internationale Telecommunicatie-Unie (ITU) over het internet. Landen als China en Rusland willen via deze VN-organisatie meer greep krijgen op het internet. Censuur ligt dan om de hoek. GroenLinks geeft de voorkeur aan het huidige multi-stakeholdermodel van internetbestuur, met zeggenschap van onderop. China, Rusland en anderen slaagden er in december inderdaad in om een wijziging van de internationale telecommunicatieregels door te drukken, maar de landen van de EU (en de VS) besloten om zich hier niet bij aan te sluiten. Dat zou het Europarlement ook niet hebben geaccepteerd.

Gelijkheid mannen en vrouwen

Een betere genderbalans in de top van het bedrijfsleven is een hot issue geworden, dankzij Marije. In 2011 kreeg zij een meerderheid van het parlement achter haar oproep aan de Europese Commissie om wetgeving voor te stellen met bindende streefcijfers voor vrouwen in de Raden van Bestuur van grote bedrijven. De Groene fractie zette met een campagne druk op de Commissie om snel met een voorstel te komen. Na een hevige interne strijd kon Eurocommissaris Reding uiteindelijk gehoor geven aan deze oproep. In oktober presenteerde zij een voorstel waarin beursgenoteerde bedrijven bij nieuwe topbenoemingen in geval van gelijke geschiktheid de voorkeur moeten geven aan een vrouw, totdat zij 40% vrouwen in hun Raden van Toezicht hebben.

Een poging van de Tweede Kamer (uitgezonderd GroenLinks) om het voorstel te torpederen met een 'gele kaart' liep stuk op een gebrek aan bondgenoten onder andere parlementen. Dus zullen dit jaar de Raad van Ministers en het Europarlement zich buigen over het wetsvoorstel. In samenwerking met welwillende nationale parlementen zet de Groene fractie zich in voor een spoedige goedkeuring van het voorstel, liefst aangescherpt als dat haalbaar is. Marije zal blijven benadrukken dat de tergend langzame opmars van vrouwen in de top van het Europese bedrijfsleven (14% op dit moment) echt een impuls verdient. Bedrijven hebben daar zelf baat bij.

Tot slot

In januari 2012 werd Judith door PerspectieF, de jongerenorganisatie van de ChristenUnie, uitgeroepen tot 'Engel van het Jaar', vanwege haar inzet voor eerlijke handel.

Bas is naar plaats 5 gestegen in de 'Duurzame 100' die Trouw in oktober publiceerde. Hij is daarmee de hoogstgeplaatste politicus.

We doen uitgebreid verslag van onze werkzaamheden op deze website. En we zijn bijna van uur tot uur te volgen via Twitter.

Bas Eickhout, Judith Sargentini en Marije Cornelissen, 8 februari 2013