Een groot probleem ?
Nooit meer reizen in de spits! Nooit meer met je natte regenjas in een dampende metro! Zelf je tarief bepalen! Het klinkt ideaal. Onder het mom van een flexibele arbeidsmarkt en lekker niet voor een baas werken, is de arbeidsmarkt de afgelopen decennia flink veranderd.
Maar wat blijkt? Werkgevers willen wel gebruik maken van de flexibiliteit van zzp’ers, maar er niet voor betalen. Geen zin om voor 15 euro per uur te werken? Prima, dan vragen ze iemand anders. Zelfstandige schoonmakers, bouwvakkers, maar ook journalisten en zzp’ers in de cultuursector, allemaal lopen ze tegen hetzelfde aan. Het is: opdrachten met slechte arbeidsvoorwaarden, of helemaal geen opdrachten.
Voor veel zzp'ers is het te duur om zich te verzekeren als ze arbeidsongeschikt raken. Slechts 1 op de 4 zzp’ers heeft een arbeidsongeschiktheidsverzekering.
En ook op gebied van pensioenen staan veel zzp’ers er niet goed voor. Een groot deel van de zzp’ers bouwt maar een klein beetje aanvullend pensioen op. Een kwart heeft zelfs helemaal niéts geregeld voor het pensioen - geen spaargeld, geen pensioenfonds, geen eigen huis — niets. Ze zouden dat wel willen, maar het is simpelweg te duur. Dat is niet zo gek als je je bedenkt dat zzp’ers aan de onderkant van de arbeidsmarkt soms maar 12 euro per uur verdienen. Van zulke bedragen kún je je simpelweg niet verzekeren.
Even als voorbeeld: een werknemer in loondienst die het wettelijk minimumloon van rond de 10 euro per uur verdient, kost zijn baas al gauw 18 euro per uur vanwege de verplichte sociale zekerheidspremies. Een zzp’er met een uurtarief van 12 euro zou dus nog maar 4 euro per uur overhouden als hij zich nét zo goed zou willen verzekeren als zijn buurman in loondienst. Mogelijk is dit nog minder, omdat zzp’ers zich op dit moment particulier moeten verzekeren en dit veel duurder is.
Over wie gaat het eigenlijk? ?
Toch hoor je vaak dat zzp’ers helemaal niet zitten te wachten op een automatische verzekering of pensioenopbouw. Maar is dat wel zo? Het is allereerst belangrijk om te weten dat dé zzp’er helemaal niet bestaat. Er zijn zoveel verschillende soorten mensen die zich zzp’er noemen, in zoveel sectoren, met zulke uiteenlopende tarieven…
Je hebt schoonmakers die 12 euro per uur verdienen, pakketbezorgers die per bestelling betaald krijgen, journalisten die 15 cent per woord verdienen en advocaten met een uurtarief van boven de 300 euro.
Zzp’ers die minder verdienen hebben andere belangen dan zzp’ers die veel verdienen. Die laatste groep heeft vaak wel zelf een oudedagvoorziening kunnen regelen en bij ziekte ook spaargeld om op terug te vallen. Zij zitten er misschien niet op te wachten dat de overheid hen geld opzij laat zetten. Maar deze groep bepaalt nu vaak ten onrechte het hele debat.