Als je kijkt naar de uitkomsten van de Klimaatconferenties van de afgelopen 30 jaar valt er iets op. Het probleem is duidelijk: klimaatverandering. Er is een oplossing: we moeten omschakelen naar een duurzame samenleving. En toch gebeurt dit niet. Waarom niet? Precies. De lobby van de fossiele industrie.
Tegenwoordig lijkt het moraal voor een duurzame samenleving: 'Een beter milieu begint bij jezelf.' Maar dat is niet helemaal eerlijk. Het begint bij multinationals als: ExxonMobil, Shell, BP, Chevron, China Coal: De fossiele industrie. Slechts 100 bedrijven zijn verantwoordelijk voor meer dan 70 procent van alle uitstoot in de afgelopen dertig jaar.
Sterker nog: het Amerikaanse olieconcern ExxonMobil wist in 1977 al wat hun werkzaamheden voor gevolgen voor het klimaat hebben. En ook Shell wist het vanaf 1991 al zeker. Ze maakten er zelfs een korte film over. Maar bleven doorgaan op de oude vervuilende voet.
De kennis over de negatieve impact van CO2-uitstoot op ons klimaat bedreigde de miljardenomzet van deze bedrijven. En dus huurden deze multinationals zogenaamd onpartijdige klimaatexperts in om twijfel te zaaien over de gevaren van hun product. In Nederland was daar Frits Böttcher. Hij kreeg ruim een miljoen gulden zodat hij kon vertellen dat het broeikaseffect niet bestond. En hij was succesvol: Een Nederlandse CO2-heffing voor de industrie ging van tafel en het fundament voor klimaatscepsis in Nederland werd gelegd.
1 - 0 voor de lobby van de fossiele industrie.
Ondertussen gingen de Klimaatconferenties door. In 1997 werd in het Verdrag van Kyoto afgesproken dat elektriciteit steeds meer opgewekt zou gaan worden uit duurzame energiebronnen, in plaats van uit fossiele bronnen. De lobby van de fossiele industrie schakelde over naar een nieuwe tactiek: Angst verspreiden over de economische effecten van klimaatbeleid. 'Klimaatbeleid kost banen, dat brengt bedrijven in de problemen en geeft onze economie een concurrentienadeel,' zeiden ze.
Deze strategie werkte. De lobby van de fossiele industrie overtuigde de toenmalige D66 minister van Economische Zaken Laurens Jan Brinkhorst. In een tijd dat Nederland vol had moeten inzetten op duurzame energie, koos de regering voor de bouw van drie nieuwe kolencentrales. Die centrales staan nu allemaal in de landelijke top-10 CO2 uitstoters.
2 - 0 voor de lobby van de fossiele industrie.
Na 1997 kwam de klimaattop van 2015, in Parijs. En opnieuw zal de lobby van de fossiele industrie er alles aan doen om ervoor te zorgen dat er niets verandert. Shell trekt jaarlijks 49 miljoen dollar uit om regeringen te overtuigen af te zien van klimaatbeleid. Het is duidelijk dat de aanpak van de klimaatcrisis wordt tegengehouden door de fossiele lobby. Van hen gaat de verandering niet komen.
Nu zijn wij aan zet.
Maar van een beweging van onderaf wel. In een democratie bepaalt de bevolking wat er gebeurt. Dat is waar verandering begint. Burgers die een regering kiezen, en die de regering aansporen tot actie.
Deze strijd is niet nieuw. Maar het momentum wel. In augustus 2018 begint het verhaal van een klimaatbeweging die zich niet laat tegenhouden door de lobby van de fossiele industrie: klimaatactivist Greta Thunberg staakt in haar eentje voor het Zweedse parlement. Met haar lef en vastberadenheid inspireert zij miljoenen mensen over de hele wereld. In maart 2019 stonden wij met 40.000 mensen in de regen op de Dam. En in september van dat jaar gingen wereldwijd 7 miljoen mensen de straat op voor het klimaat. De grootste demonstratie ooit!
Wij zijn de Klimaatgeneratie. Niet gekenmerkt door leeftijd maar door een gedeelde mentaliteit. Deze keer gaat de lobby het niet winnen van de mensen. En dan staan wij klaar met de plannen.
