De klimaattop in Warschau is uitgelopen op een uitputtingsslag tussen arm en rijk. Over de drie belangrijkste thema’s is overeenstemming bereikt, maar volgens GroenLinks is ambitie ver te zoeken. GroenLinks-Europarlementarier Bas Eickhout nam deel aan de top namens het Europarlement: “De weg naar een wereldwijd klimaatakkoord in Parijs 2015 is eindelijk ingeslagen, maar zonder duidelijke bewegwijzering. Waar deze top had moeten leiden tot duidelijke richtinggevende uitspraken werd het een diplomatieke loopgravenoorlog.”
De arme landen vroegen de rijke landen om leiderschap te tonen maar werden ernstig teleurgesteld. De bereidheid om compromissen te sluiten was beperkt omdat Japan en Australië tijdens de top zelf een flinke stap terug deden in hun eigen klimaatbeleid. Een ander heikel punt was de financiering van de de gevolgen van klimaatverandering. De rijke landen waren niet bereid om af te spreken om de bestaande klimaatsteun tussentijds op te hogen. “De weg naar Parijs had een race moeten worden waarbij landen over elkaar heen buitelen om de schoonste lucht en de efficiëntste innovaties te hebben. Warschau vertraagt echter met deze ellelange filibuster het te sluiten klimaatakkoord dat de juiste prikkels aan bedrijven en ambitieuze overheden zou moeten geven,” aldus Eickhout.
Hij vervolgt: “De geloofwaardigheid van Europa wordt ondermijnd door het totale gebrek aan ambitie en daadkracht. Europa blijft star vasthouden aan het totaal inadequate doel om de CO2-uitstoot met slechts twintig procent te verminderen. De wetenschap heeft aangetoond dat dit veel te weinig is om gevaarlijke klimaatverandering tegen te gaan.”
Het probleem van Europa is dat de snelheid en het ambitieniveau wordt bepaald door de zwakste schakels. Een land als Polen heeft helemaal geen zin in hoge ambities. “Ze vervangen nota bene hun milieuminister tijdens de top omdat hij niet genoeg vaart maakt met Schaliegas. We hebben voordat in Parijs het definitieve akkoord ter tafel ligt nog een aantal mogelijkheden om de discussie vlot te trekken.“
Nederland speelde vroeger een belangrijke rol met vooruitstrevend klimaatbeleid. Ministers als Pronk en Cramer genoten veel aanzien tijdens klimaattoppen. Helaas stelt Eickhout vast dat na het klimaatbeleid- dieptepunt van Rutte I, er onder deze regering onvoldoende voortgang geboekt wordt. “Nederland doet het relatief slecht op klimaatbeleid in Europa: we scoren matig op de lijstjes en zijn niet meer het land dat leiderschap toont op klimaatbeleid.”