Er voltrekt zich een ongekend drama op het Griekse eiland Lesbos.
De mensen die nu langs de kant van de weg staan zijn kinderen, vrouwen en vaders. Het zijn mensen die -net als jij en ik- geboren werden met dromen: een carrière als advocaat, een groot gezin, de liefde van hun leven vinden of profvoetballer worden. Dromen: groot en klein. De hoop op het waarmaken van deze dromen vervloog. Deze mensen sloegen op de vlucht voor oorlog en geweld. Lieten alles waar ze ooit van gehouden hebben achter voor een tocht naar onzekerheid. Omdat ze keken naar hun kinderen. Omdat ze één ding zeker wisten: hun toekomst moet beter zijn dan die van mij.
Deze mensen trokken ontegenzeggelijk aan het kortste eind in de levensloterij. Ze werden in kampen weggestopt als oude sokken in een lade. In Moria woonden 13000 mensen, er is plek voor 3000. In het hele kamp werken drie door de overheid betaalde artsen. Per 600 inwoners in Moria is er één douche: één. Een groot deel van de bewoners denkt serieus na over zelfmoord. Kinderen in de kampen hebben hevige paniekaanvallen, zijn gestopt met praten, slapen niet meer, zijn weer in bed gaan plassen en zelfbeschadiging komt heel veel voor bij deze kinderen.
Het is schandelijk.
Ontoelaatbaar dat we deze mensen al jaren aan hun lot overlaten. We zijn een van de rijkste landen van Europa. En onze staatssecretaris wil geen 500 minderjarigen opvangen die vastzitten op Lesbos. Europa is het rijkste continent van de wereld. En toch sluiten we duizenden vluchtelingen jarenlang in een kamp op. De Griekse regering die keer op keer om Europese hulp vroeg, #sosmoria en #500kinderen: er waren talloze acties om de regeringsleiders wakker te schudden. Maar Nederland blijft wegkijken.
Rutte zei vorige week dat Nederland een land is van 'mildheid en genade'. Hij kan nu laten zien wat dat waard is. Kom in actie. Neem onmiddellijk 500 kinderen op en stuur hulp naar Lesbos. Sta deze mensen bij. We moeten nu laten zien dat we er zijn. Wachten kan niet langer.
