Het aanscherpen van maatregelen brengt veel kritische vragen met zich mee. Dat is heel begrijpelijk. Twee vragen die ik vaak voorbij zie komen: “Waarom reageren we op dit virus zo anders dan op andere ziektes? En zijn die maatregelen niet wat overdreven?‘’
Mijn antwoord op die laatste vraag is: Nee. We leren het virus steeds beter kennen en dat stelt ons niet gerust. Hoe verschrikkelijk het ook is om in deze anderhalvemeter-samenleving te moeten leven: het is echt beter dan overvolle intensive care-afdelingen of een nieuwe lockdown. Ik ben ervan overtuigd dat het uitblijven van maatregelen als gevolg heeft dat we later nog minder bewegingsruimte hebben.
Maar die eerste vraag is ook interessant: waarom reageren we eigenlijk zo anders? Want corona is niet de enige ziekte die samenhangt met ons gedrag. In andere gevallen heeft de overheid vaak minder oog voor preventie. Dan voeren economische belangen de boventoon. Van snoepreclames gericht op kinderen, de luchtvervuiling in onze steden tot de kiloknallers die de enorme Nederlandse bio-industrie met zich meebrengt. Ze hebben al jarenlang een negatief effect op onze volksgezondheid.
Nu ben ik niet een type dat graag “zie je wel, wij hadden al die tijd gelijk” zegt, maar GroenLinks maakt zich al ongeveer sinds de oprichting hard voor minder bio-industrie, een kleinere veestapel, een zout- en suikertax, het duurder maken van sigaretten en alcohol en het promoten van gezonder eten en leven op bijvoorbeeld scholen en bedrijven. En dat is relevanter dan ooit, want de coronacrisis maakt duidelijk hoe belangrijk een goede gezondheid is. Niet alleen nu, maar ook straks na de coronacrisis is het belangrijk dat we oog houden voor gezond eten, sporten en bewegen. Ziek worden is zelden je eigen schuld, maar ons gedrag kan de kans daarop wel verminderen. En bij dat gedrag helpen preventieve maatregelen ons een handje.
Begrijp me niet verkeerd: juist in deze tijd voel ik ook hoe belangrijk sociaal contact is. Aanraking. Naar je werk kunnen gaan. Het is een constante balans zoeken. Ik wil daarbij een tweede lockdown voorkomen, want daarbij horen strenge coronamaatregelen. Voor nu blijf ik het ongelofelijk lastig vinden dat mijn kinderen nu tijdelijk opgroeien in een maatschappij waar je vreemden geen hand geeft en vrienden geen knuffel. Waar je je familie maar beperkt kan zien en waar de vrijheid van mensen die in een risicogroep vallen al maandenlang het meest beperkt is. Ik blijf strijden voor adequate coronamaatregelen om erger te voorkomen. Maar ook hierna moet de overheid meer bijdragen aan een gezond (leef)klimaat in Nederland.
Houd vol allemaal! Het klinkt inmiddels bijna als een uitgewrongen cliché. Maar het is nog steeds even waar als op dag één. Alleen samen krijgen we het coronavirus onder controle.
