GroenLinks wil nationale feestdag Keti Koti

Gisteren was er een petitieaanbieding, waarbij ik een meisje met een beperking tegenkwam dat vertelde waarom het zo fijn is om op school in een reguliere klas te zitten. “Dan weten kinderen zonder handicap ook dat wij er zijn. En dat we erbij horen.” Wat mij betreft is dit de kern van het debat: “dat we er zijn, en dat we erbij horen” - want daar gaat het om. We moeten elke vorm van discriminatie aanpakken zodat het voor iedereen duidelijk is dat ieder mens er mag zijn en erbij hoort.

De timing van dit debat kon niet beter zijn. Want morgen is het ‘Keti Koti’, de viering van de afschaffing van de slavernij in Suriname en de Caribische delen van het Koninkrijk. Een belangrijke dag voor velen in Nederland die voor anderen helaas nog steeds onbekend is.

Keti Koti biedt namelijk ieder jaar weer een kans om stil te staan bij de schaduwkanten van onze Nederlandse geschiedenis, een kans om de slachtoffers te herdenken, de afschaffing te vieren en om te reflecteren op de manier waarop wij onze hedendaagse samenleving vorm willen geven. Dat laatste is dan ook wat ik hier vandaag graag zou willen doen.

Er is geen plaats voor discriminatie in de Nederlandse samenleving.

Racisme, seksisme, moslimdiscriminatie of antisemitisme - discriminatie is helemaal geen kwestie van politieke kleur. Wie het ene moment gediscrimineerd wordt, kan een moment later zelf een ander discrimineren. Ons doel moet dan ook zijn dat ieder mens als gelijkwaardig wordt gezien in ons land en dat is nu helaas niet zo. Waar je geboren wordt, wie je bent, op wie je valt, hoe je eruit ziet, of je een zichtbare of onzichtbare beperking hebt, leidt nog veel te vaak tot geweld, een achterstand in de samenleving of institutionele tegenwerking. Dit is onacceptabel.

Echte gelijkwaardigheid komt voort uit het besluit om de verschillen tussen mensen te vieren in plaats van ze te tolereren. Dit kan alleen als we niets of niemand uitsluiten, behalve discriminatie zelf.

Het is al te lang tijd om veranderingen aan te brengen en al te lang gebeurt er te weinig. Al te lang wachten mensen op excuses voor het slavernijverleden. Al te lang is systemische discriminatie een probleem. Al te lang hebben wij deze discussie die eigenlijk geen discussie zou moeten zijn. En al te lang voelen mensen zich onveilig in dit land.

Het is geen geheim dat dit land niet is ingericht voor alle burgers. Neem validisme, een vorm van discriminatie die vaak wordt vergeten en die mensen met een functiebeperking uitsluit op grond van hun lichamelijk of geestelijke gesteldheid. Zo blijft de toegankelijkheid van onder andere de zorg, het onderwijs, en de woningmarkt een hardnekkig probleem. Discriminatie komt in zoveel vormen voor.

Het is aan ons in dit parlement om hier substantiële vooruitgang in te boeken. Om de systemen te wijzigen zodat ze voor iedereen werken. Om het ideaal van gelijkwaardigheid ten allen tijden uit te dragen. En om het goede voorbeeld te geven. De nieuwe Nationaal Coördinator is wat mij betreft daar een uitwerking van. Echter vroeg ik me af: gaan we deze grote klus nu beleggen bij slechts 1fte? En hoe zal de organisatiestructuur rond deze persoon er precies uitzien?

Wat GroenLinks betreft is het benoemen van Keti Koti als officiële feestdag een mooie stap om deze vorm van reflectie te verankeren in de samenleving. Keti Koti mag echter geen eindstation zijn, het moet het begin markeren. Het begin van een gelijkwaardige samenleving. Een samenleving waarin toegankelijkheid, solidariteit en progressiviteit centraal staan.