Nog te vage bewoordingen
De nieuwe teksten dan. Op de drie onderdelen - mitigatie, adaptatie en financiën - zijn ze gebalanceerd. Dit is echter helaas vooral omdat de tekst op mitigatie is afgezwakt, niet omdat er op de andere onderdelen grote stappen zijn gezet. Op sociale media circuleert een overzicht van de VN-terminologie die terugkomt in de tekst. Er worden nog nauwelijks besluiten opgenomen, de huidige conclusies staat bol van woorden als ‘erkent’, ‘verwelkomt’ en ‘dringt aan’. Bovendien ligt er op de meer technische, zogenaamde ‘rulebook’ onderwerpen, ook nog geen deal.
China kwam als overwinnaar uit de afgelopen nacht. Samen met de G77 (een grote groep ontwikkelingslanden) opende China een stevig offensief via ‘loss and damage’. Rijke landen zouden schade die nu al ontstaat door klimaatverandering moeten vergoeden, gebeurt dat niet, dan kunnen we ambitieuze klimaatdoelen wel vergeten, zo is de redenering. Dit zou bovenop de al bestaande klimaatfinanciering moeten komen. Dit is daarom voor veel landen een rode lijn. Een aanval op waar het echt pijn doet.
Europa’s uitgestoken hand
Je kunt veel van China zeggen, maar ze hebben een gecoördineerde en slimme strategie. Europa moet uit het defensief komen, dat kan alleen door de brug tussen arm en rijk te slaan. Een belangrijke voorwaarde om de top te laten slagen. De afgelopen dagen was de reactie van Europa vooral feitelijk en afwachtend, nu lijkt er ruimte te zijn voor een voorzichtig uitgestoken hand.
Timmermans zei in de laatste plenaire vergadering dat er ruimte is om meer te doen op het financieren van klimaatadaptatie. Ook wordt er nog steeds gesproken over een doel na 2025, maar daarbij woedt ook een felle discussie over de ‘basis’ voor die financiering. Welke landen moeten bijdragen? En welke financiële opties kunnen worden ingezet? Dat zijn grote vragen om de komende uren een antwoord op te vinden.
Een succesvolle klimaattop?
Voor een nieuw Parijsmoment moeten Europa en de VS de komende uren concessies doen wat betreft financiering, daarnaast moeten de grote opkomende vervuilers accepteren dat ze de komende jaren meer moeten doen op mitigatie. Tot slot moeten landen als Saudi-Arabië, Rusland en Australië bewoording of het uitfaseren van fossiele subsidies slikken.
De kans dat dit gaat lukken is wel heel klein en zo lijkt Glasgow helaas niet het moment te worden waar de wereld zo duidelijk om vraagt. Wel worden nieuwe klimaatdoelen voor de komende jaren in Glasgow bovenaan de politieke agenda gezet. Voor Parijs kostte het zes jaar om het momentum op te bouwen, nu zal de klimaattop volgend jaar in Egypte al moeten leveren.
